Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

ΑΟΡΑΤΟΣ ΔΕΣΜΟΣ-ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ-ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 2


...πάλεψε χρόνια με τον εαυτό του ο Θόδωρος. Μα η αγάπη δε ρίζωσε μέσα του για τη μάνα του Η αίσθηση ότι ήταν ένα τέρας της φύσης του έγινε έμμονη ιδέα.
Έφτασε πια να θεωρεί τον εαυτό του παρανοικό και απάνθρωπο. Δεν ήταν φυσιολογικός, δεν μπορεί παιδί που του πρόσφερε η μάνα του τόση αγάπη να αισθάνεται αποστροφή και μίσος. Κάτι μέσα του δεν λειτουργούσε σωστά. Κάθε φορά που η εσωτερική ανάγκη να της φερθεί άσχημα και προσβλητικά κυριαρχούσε, οι τύψεις ξεχύνονταν και μετά τον βασάνιζαν.

Σιχαινόταν τον εαυτό του που δεν μπορούσε να το ελέγξει. Βασανιζόταν από ενοχές, μα δεν ήταν αρκετές για να τον συγκρατήσουν.
Οι τύψεις είχαν πετάξει όταν κατάλαβε πως κάτι του έκρυβε. Έμεινε η θλίψη. Βαθιά, πικρή, να του τρώει τα σωθικά. Θλίψη για το αίσθημα που δεν γεύτηκε, την αγάπη του παιδιού προς το γονιό.

Του έλειπε αυτό το συναίσθημα. Μια ζωή ένιωθε άδειος. Η ανάγκη ν' αγαπά αυτόν που του έδωσε ζωή ήταν πάντα παρούσα και επιτακτική. Το κενό μέσα του δυσβάστακτο τον μετέτρεψε σε ένα λιγομίλητο, εσωστρεφές άτομο. Προβληματισμένο για τη δική του οντότητα, την προσωπικότητα και τον ψυχισμό που κουβαλούσε μέσα του. Άρχισε να μισεί τον εαυτό του για την ανικανότητα του ν' αγαπήσει τη γυναίκα που τον γέννησε.

Άρχισε νωρίς να ψάχνεται. Πρώτα ρώτησε την κυρία Δώρα και τον κύριο Βασίλη. Από κείνους έμαθε την τραγική τους κατάσταση όταν έφθασαν στο σπίτι τους  το μοιραίο απόγευμα που από τότε άλλαξε η ζωή τους, ο ίδιος εννέα μόλις μηνών τότε. Η μάνα του τον λάτρευε!

Μετά άρχισε να σκαλίζει το μνημονικό της φίλης της, της Γεωργίας. Έμαθε τα πάντα για την νεανική ηλικία της μάνας του, τη σύντομη και τραγική ιστορία με τον πατέρα του, για την απελπισμένη φυγή της απ' το χωριό για να ξεφύγει από την οργή του πατέρα της. Πάντα προσπαθώντας να σώσει το παιδί που κουβαλούσε στα σπλάχνα της, αυτόν, το γιο της!
Έμενε όμως ένα κενό που κανένας δεν μπορούσε να του το συμπληρώσει. Μόνο η μάνα του!
Τι μεσολάβησε απ' τη μέρα που έφυγε από το χωριό μέχρι τη μέρα που κατέληξε στα πρόθυρα της εξαθλίωσης στο σπίτι της Δώρας και του Βασίλη Περάκη;

Πέραν των σπουδών του εντρύφησε στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία και ειδικά στη σχέση βρέφους-μάνας. Έχοντας αποκλείσει τηνπιθανότητα αρνητικής επίδρασης συναισθημάτων της μάνας προς το έμβρυο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ξεψαχνίζοντας μέχρι εξάντλησης τη Γεωργία σε ανύποπτα χρονικά διαστήματα, επικεντρώθηκε στα ν' ανακαλύψει κάποιες αρνητικές επιδράσεις κατά τη βρεφική ηλικία. Και ειδικά στο διάστημα των πρώτων μηνών της ζωής ενός βρέφους.

Σ' όλα τα χρόνια της καριέρας του θαύμαζε πάντα αυτή τη μοναδική σχέση μάνας-βρέφους. Ποτέ δεν έπαψε να τον εκπλήσσει η δύναμη επικοινωνίας ανάμεσα στο νεογέννητο και στη μάνα. Λες και ο ομφάλιος λώρος που τους συνέδεε δεν κόπηκε ποτέ. Ή στη θέση του ν' άφησε έναν αόρατο δεσμό που εξακολουθούσε για πολλούς μήνες να συνδέει άρρητα τις προσωπικότητες τους.

Ακριβώς το διάστημα της ζωής του που δεν μπορούσε να καλύψει με τις πληροφορίες των άλλων. Το διάστημα που μόνο η μάνα του μπορούσε να συμπληρώσει.
Γιατί δεν την ρωτούσε;