Ο Αόρατος Δεσμός από τον ΄΄Βιβλιοφάγο΄΄

 (Αναδημοσίευση από το Blog Βιβλιοφάγος της Βασιλικής Πιτούλη.)

http://bibliofagos.vasilikipitouli.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=455%3A-l-r-&catid=3%3A2010-1

Νικόλ-Άννα Μανιάτη «Αόρατος δεσμός» Εκδόσεις Ψυχογιός

Written by Βασιλική Πιτούλη

Tuesday, 03 April 2012 11:21

Η συγγραφέας είναι Κύπρια που έχει σπουδάσει και ζήσει στο Λονδίνο. Εγκατεστημένη από το 1978 στην Αθήνα, εργάστηκε ως καθηγήτρια αγγλικών και ιδιοκτήτρια κέντρου ξένων γλωσσών.  Έχει εκδώσει εκπαιδευτικά βιβλία, έχει οργανώσει σεμινάρια, και έχει υπάρξει μέλος εξεταστικών επιτροπών για την ξενόγλωσση παιδεία. Στη λογοτεχνία έχει εμφανιστεί με αρκετά μυθιστορήματα.  Στο υπό παρουσίαση βιβλίο, ασχολείται με τη σχέση μάνας γιου. Πρωτογενής, καθοριστική σχέση, από την οποία πηγάζουν σχεδόν τα πάντα: οιδιπόδεια συμπλέγματα, το μίσος ή λατρεία του άντρα προς τη γυναίκα. Η εξιδανίκευση, ή η καταβαράθρωση. Το μυθιστόρημα αρχίζει με μια σκηνή καταδίωξης μιας γυναίκας από μια ομάδα αντρών. Την κυνηγούν για να τη σκοτώσουν, πράγμα όχι και τόσο σπάνιο το 1960, που τα εγκλήματα τιμής δέσποζαν ακόμη στην όχι και τόσο αθώα ελληνική επαρχία.  Στο αμέσως επόμενο κομμάτι, μια σκηνή τοκετού, το 2005.  Εκεί πάνω, στο χειρουργικό τραπέζι, όπου η γυναίκα γνωρίζει τις μεγαλύτερες ωδίνες που μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος, αλλά και το θαύμα της συνέχισης της ζωής. Για να δεχτείς όμως να συνεχίσεις τη ζωή, για να το κάνεις αυτό με κατάφαση, πρέπει πρώτα να την έχεις αγαπήσει.  Γύρω από αυτά τα θεμελιώδη ζητήματα, το μίσος και την αγάπη, την άρνηση και την κατάφαση στη ζωή, μπλέκονται τα πρόσωπα της ιστορίας που η κ. Μανιάτη μας αφηγείται. Οι οικογένειες, ως γνωστόν, επωάζουν τα πάντα. Και πολύ συχνά, μεταξύ των μελών τους υπάρχουν «αόρατοι δεσμοί»…

 

Το μυθιστόρημα '' Κομμένα Λουλούδια΄΄ υποψήφιο για τα λογοτεχνικά βραβεία

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΝΙΚΟΛ ΜΑΝΙΑΤΗ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΚΟΜΜΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ 

 ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 2011

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Στον παρακάτω σύνδεσμο ο πίνακας με τις υποψηφιότητες:

http://www.moec.gov.cy/anakoinoseis/2012/pdf/2012_04_23_kratika_vraveia_logotechnias_katalogos.pdf 

Συνέντευξη στην εφημερίδα της Κύπρου "Ο Φιλελεύθερος" - Μάιος 2012

...από την Ελλάδα και την Κύπρο με αγάπη

 Γύρισα και πάλι στη βάση μου φορτωμένη με τις καλύτερες αναμνήσεις από τη σύντομη αλλά τόσο όμορφη παραμονή μου -εκτός πολιτικής κατάστασης!- στην Ελλάδα και την Κύπρο

Με όλη μου την καρδιά σας ευχαριστώ φίλοι μου που κάνατε τόσο πολύτιμη σε εμπειρίες και συγκινήσεις την παραμονή μου στη χώρα που λατρεύω!

  Από την επίσκεψή μου στο πανέμορφο Ηράκλειο.

 Έφυγα με την καρδιά γεμάτη από την αγάπη των φίλων και τη συμπαράστασή τους. Τους ευχαριστώ όλους για τη ζεστή υποδοχή.

Κρήτη

Ημερομηνία: Τετάρτη 30/05/2012 20:00 μμ
Τίτλος: Η Νικόλ-Άννα Μανιάτη στο Ηράκλειο
Αφορά τα Βιβλία: ΑΟΡΑΤΟΣ ΔΕΣΜΟΣ
Συγγραφέας: ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ
Τόπος: Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης 

 Κύπρος

ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ - ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΙΡΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

 

 

Μια επίσκεψη στο Βρεττανικό Μουσείου...που έμεινε μισή

Αίθουσα 18 Βρεττανικό Μουσείο. 

Διαβάστε τη δικαιολογία πίσω από την οποία ταμπουρώνονται για να μην επιστρέψουν όσα μας ανήκουν!!! 

Στις φωτογραφίες που θα ακολουθήσουν θα καταλάβετε πόσο φτηνή και αβάσιμη είναι!!! Ίσως δακρύσετε, εγώ δεν να το γράψω. Δάκρυσα.

Και αναρωτιέται κανείς, πού να πάω για να θαυμάσω τα έργα στον Παρθενώνα!!! Γι' αυτό άραγε είναι άδειο σχεδόν το δικό μας Μουσείο Ακρόπολης;;;

Εκατοντάδες δεκάδες χέρια έχουν την ευκαιρία να την αγγίξουν, εκτεθειμένη στο φως, στη σκόνη και στο άγγιγμα, πόσο προφυλαγμένη είναι;;;

Δεν τόλμησα να ακουμπήσω την κόρη, μόνο τη βάση για να δείξω απλά πόσο εκτεθειμένη είναι!!!

Το ίδιο συμβαίνει και εδώ. Και ακριβώς σ' αυτό το σημείο η πίκρα και η αγανάκτηση με έπνιξαν και έφυγα, αφήνοντας άλλη μέρα στο υπόλοιπο μουσείο.

ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΕΙΡΕΣ

Πέρσι πολλοί φίλοι αριστερόχειρες γιορτάσαμε την Παγκόσμια ημέρα αριστερόχειρων στη Δάφνη. 
Φέτος θα δούμε...

Μια συνέντευξη στην εφημερίδα ΄΄ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ΄΄

 Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΄΄ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ΄΄

http://www.dimokratis.gr/index.php?id=23808&view_option=subject

Πηγή έμπνευσης η ίδια η ζωή

Η συγγραφέας μιλά στη Μαριάνθη Βάμβουρα

Δε χρειάζεται να προχωρήσει κανείς πολύ τις αράδες στην ανάγνωση του μυθιστορήματος « Αόρατος δεσμός» της Νικόλ- Άννας Μανιάτη, για να νιώσει πως συγκλονίζεται από την έντονη, ζωντανή γραφή.
  Κομμένη ανάσα, αγωνία, συγκίνηση, απορρόφηση πλήρης μπορούμε να πούμε πως είναι οι πρώτες λίγες λέξεις σα θέλουμε να εκφράσουμε τα όσα εμπνέει ακόμη και στον ανυποψίαστο αναγνώστη το νέο μυθιστόρημα της καταξιωμένης συγγραφέα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. 

«Το ποδοβολητό πίσω της δυνάμωνε. Έφτανε στ αυτιά της απειλητικό, επίμονο. Τα βαριά άρβυλα άφηναν έναν οξύ ήχο καθώς χτυπούσαν πάνω στις πέτρες, στο καλντερίμι. Κάπου κάπου ξεχώριζε τις βρισιές που συνόδευαν το θόρυβο και οι απειλές της πάγωναν το αίμα Κάποιο λουκέτο ακούστηκε να μπαίνει στη θέση του και να κλειδώνει. Απέναντι ένα μάνταλο έπεσε βαρύ και σφάλισε μια πόρτα. Το χωριό θα έκλεινε τα μάτια σε ό,τι κι αν γινόταν!

Πάσχισε να βρει κάπου να κρυφτεί μα η κοιλιά, που μόλις άρχισε να διαγράφεται, και ο σάκος που είχε κρεμασμένο στον ώμο την εμπόδιζαν. H Αγγελική καταδιώχτηκε, πόνεσε, πείνασε για να φέρει στον κόσμο μια πολύτιμη ζωή. Μια κρίσιμη στιγμή, μια αθώα αλλά άτυχη κίνηση και μια εξήγηση που δόθηκε πολύ αργά, από φόβο, θα σταθούν μοιραίες για τη σχέση μητέρας και παιδιού.

Μια αλλόκοτη σχέση αγάπης και μίσους ανάμεσα σε μάνα και γιο με ολέθρια αποτελέσματα!» διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο για μια πρώτη γνωριμία με το μυθιστόρημα που θα το δούμε να εξελίσσεται με έντονες περιγραφές, παλμό, εικόνες που κάνουν τον αναγνώστη να νιώθει πως τις ζει εκείνη τη στιγμή που τις διαβάζει.
«Το τίμημα» « Όταν κλαίνε τ΄αστέρια» αλλά και το συνταρακτικό « Κομμένα λουλούδια» είναι κάποιοι τίτλοι, από τους οποίους γνωρίζουμε τη συγγραφέα που μπορεί και καθηλώνει τον αναγνώστη με τον τρόπο γραφής, το ύφος, την πλοκή στα μυθιστορήματά της.

Στην παρουσίαση της συγγραφέα από τις Εκδόσεις Ψυχογιός διαβάζουμε:
Η Νικόλ- Άννα Μανιάτη γεννήθηκε στην Κύπρο, όπου και έζησε τα παιδικά της χρόνια. Σε πολύ νεαρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στο Λονδίνο. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και είναι κάτοχος B.A., P.G.C.E και M.A. Ολοκλήρωσε, επίσης, σπουδές νοσηλευτικής τριετούς φοίτησης στο King Edward Memorial Hospital.

 Το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αρχικά εργάστηκε ως καθηγήτρια αγγλικών, ενώ αργότερα άνοιξε δικό της κέντρο ξένων γλωσσών, το οποίο διηύθυνε επί δεκαοκτώ χρόνια. Στο διάστημα αυτό εξέδωσε με επιτυχία τέσσερα εκπαιδευτικά βιβλία, τρία από τα οποία εγκρίθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας.

 Το τέταρτο κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Longman. Υπήρξε, επίση,ς εισηγήτρια εκπαιδευτικών σεμιναρίων και μέλος εξεταστικών επιτροπών για την ξενόγλωσση παιδεία. Στο ενεργητικό της περιλαμβάνονται και πολλές δημοσιεύσεις εκπαιδευτικών άρθρων.

Στο σημερινό φύλλο έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε τη συγγραφέα με μια συνέντευξη που μας παραχώρησε με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της μυθιστορήματος « Αόρατος δεσμός».
Κυρία Μανιάτη, με ιδιαίτερη τη χαρά και την τιμή για τη συνομιλία μαζί σας, σας καλωσορίζουμε στο «Δημοκράτη».

Αν λάβουμε υπόψη μας πως κάθε συγγραφέας έχει το δικό του μικρό και μακρόκοσμο, γεννιέται το ερώτημα, τι υπήρξε για σας το αρχικό ορμητήριο, ώστε να ξεκινήσετε τη συγγραφή του πρώτου σας μυθιστορήματος.
Η απόλυτη ανάγκη να "βγάλω" από μέσα μου όσα τότε με βασάνιζαν, πίκρα, απογοήτευση, προδοσία φίλων...Έγραψα το βιβλίο και έμεινε 10 χρόνια στα συρτάρια. Όταν η ψυχή μου "καθάρισε" από τις πικρές σκέψεις και βρήκα δύναμη να τα αφήσω όλα πίσω μου, ένιωσα πως μπορούσα πια να το αφήσω να εκδοθεί. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι η ειλικρινής συγχώρεση. Το βιβλίο είναι "Το Τίμημα" και φυσικά με αλλαγμένες καταστάσεις και περιστατικά ώστε να μην συνδέεται με αληθινά πρόσωπα.
Κατά πόσον προσωπικά σας βιώματα μπορεί να αποτελέσουν στοιχεία για ένα σας έργο;
Είτε το θέλουμε είτε όχι προσωπικές εμπειρίες συμπεριλαμβάνονται. Προσαρμόζονται, όμως, στους χαρακτήρες που πλάθουμε, αλλαγμένες, τροποποιημένες. Και όχι μόνο βιώματα ή εμπειρίες προσωπικά, αλλά και των ανθρώπων γύρω μας. Η ίδια η ζωή αποτελεί πηγή έμπνευσης και αστείρευτων στοιχείων για δημιουργία.
Αφήνετε να διαφανούν αυτά και να γίνουν αντιληπτά από τον αναγνώστη;
Αν ο αναγνώστης ταυτιστεί ή παρασυρθεί από τους ήρωες, τότε αναγνωρίζει πολλά τέτοια στοιχεία από τη ζωή γύρω του ή ακόμα και τη δική του.
 
Κυρία Μανιάτη, τι ρόλο έχει για σας η συγγραφή στη ζωή σας ;
Είναι ανάγκη έκφρασης. Όταν άρχισα να γράφω ένιωθα ελεύθερη. Έγραφα για μένα. Είχα 5 βιβλία τελειωμένα, όταν ο κ. Αβραμίδης πρότεινε να εκδοθούν. Το πρώτο που δοκιμάστηκε ήταν το τρίτο που γράφτηκε. Ακολούθησαν τα υπόλοιπα, σύμφωνα με την κρίση του εκδοτικού οίκου και όχι με τη σειρά γραφής.
Αν σας γινόταν πρόταση να μεταφερθεί ένα σας έργο στην οθόνη ποια θα ήταν η θέση σας;
Θα ήθελα να ενημερώνομαι για τις αλλαγές που απαιτεί η οθόνη σε ένα βιβλίο.

Προτού ξεκινήσετε να γράφετε, οι προτιμήσεις σας ως αναγνώστης στρέφονταν περισσότερο στην ελληνική ή ξένη βιβλιογραφία;
Άρχισα με Έλληνες συγγραφείς. Στα παιδικά μου χρόνια οι επιλογές ήταν οι ασύγκριτοι Καζαντζάκης, Καρκαβίτσας, Μυριβήλης, Θεοτόκης, προχώρησα με τα χρόνια στο Σικελιανό, Δασκαλάκη, Μπουκουβάλα... Αργότερα, στο Λονδίνο περιορίστηκα στους ξένους συγγραφείς και όταν ξαναγύρισα στην Ελλάδα είχαν αρχίσει να εμφανίζονται καινούριοι Έλληνες συγγραφείς. Θαυμάζω και σέβομαι αρκετούς από αυτούς και ορισμένους από τη νέα γενιά.
 
Όταν ολοκληρώνετε τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος και το παραδίδετε στον εκδότη ποια είναι η πρώτη σας σκέψη;
Όταν ολοκληρώνω τη συγγραφή νιώθω αγαλλίαση, όταν το παραδίδω φόβο.
 
Θυμάστε πώς νιώσατε όταν είδατε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων το πρώτο σας μυθιστόρημα;
Συστολή! Προσπαθούσα να κρυφτώ, να μην αναγνωριστώ και με συνδέσουν με το βιβλίο. Δεν θεωρούσα ότι έγραψα κάτι άξιο να διαβαστεί. Αυτό συνεχίστηκε και στο δεύτερο που είχε μεγάλη επιτυχία, "Η Κόρη του Φεγγαριού". Μπορώ να πω πως δεν ξεπέρασα ποτέ τη συστολή όταν βλέπω ένα βιβλίο μου στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.
 
Μετά το «Κομμένα λουλούδια» ήρθε « Ο αόρατος δεσμός». Δυνατός δεσμός κορυφαίου αισθήματος θα μπορούσαμε να πούμε. Κοινή συντεταγμένη η σχέση μητέρας- παιδιού. Τυχαία αυτή η επιμονή;

Καθόλου! Με συναρπάζει αυτή η σχέση σε όλες της τις μορφές και τις παραλλαγές και, όπως προείπα, αστείρευτη πηγή έμπνευσης είναι η ίδια η ζωή γύρω μας. Δεν είναι καθόλου απλή αυτή η σχέση. Η διαφορά είναι ότι τα δυο βιβλία δεν γράφτηκαν το ένα μετά το άλλο, απλά εκδόθηκαν μ' αυτή τη σειρά. Το επόμενο που ελπίζω να εκδοθεί δεν αφορά αυτή τη σχέση. Το μεθεπόμενο όμως ναι, αλλά σε μια ασύλληπτη πραγματικότητα της σχέσης αυτής, καθόλου όμοιο, αλλά καθ' όλα πραγματικό και αρκετά συχνό στην κοινωνία.
 
Η απήχηση που θα έχει κάθε σας μυθιστόρημα στο αναγνωστικό κοινό διαφοροποιεί την προσωπική σας γνώμη για το έργο σας;

Όχι, απεναντίας όποτε ακούω διαφορετική άποψη από αναγνώστη δίνει πάντα αφορμή για συζήτηση και γόνιμο διάλογο.
Δώστε μας παρακαλώ, την εικόνα του εαυτού σας ως αναγνώστη πια, σε πέντε λέξεις μέσα.
Αρκεί μόνο μία; Επιλεκτική.

vamvouramar@gmail.com
www.marianthiv.blogspot.com

Σχόλια Αναγνωστών για τον Αόρατο Δεσμό

Αγαπητοί φίλοι στη σελίδα του ΄΄Αόρατου Δεσμού΄΄ στο site των εκδόσεων ΄΄ΨΥΧΟΓΙΟΣ΄΄ οι αναγνώστες που ήδη διάβασαν το βιβλίο έχουν γράψει τις γνώμες τους.
Εάν επιθυμείτε να τις διαβάσετε μπορείτε να ακολουθείστε τον παρακάτω σύνδεσμο.

http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=1001233#opinion_top

Η Ευρυδίκη Αμανατίδου για τον Αόρατο Δεσμό

Η συγγραφέας και φίλη Ευρυδίκη Αμανατίδου δημοσίευσε στο Blog της μια παρουσίαση του νέου μου βιβλίου : Αόρατος Δεσμός.

Την ευχαριστώ θερμά. Αναδημοσιεύω το κείμενο, που θα το βρείτε μαζί με τα σχόλια που το συνοδεύουν, όπως και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες αναρτήσεις για τον κόσμο του βιβλίου,  στη διεύθυνση:
http://evriam.blogspot.com/2012/04/blog-post_08.html

΄΄Σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας του εξήντα, το πρώτο σκίρτημα της νέας ζωής θα φέρει ευτυχία και απόγνωση μαζί. Η Αγγελική ξεφεύγει από το δυνάστη πατέρα της κι έρχεται στην Αθήνα με σκοπό να μεταναστεύσει μαζί με τον αγαπημένο της κυνηγώντας μια στάλα ευτυχίας. Η ζωή θα της δείξει το σκληρό της πρόσωπο καθώς η νέα γυναίκα καλείται να παλέψει ολομόναχη για την επιβίωση του αγοριού που έφερε στον κόσμο. Το πείσμα και η αγάπη θα οδηγήσουν τα βήματά της σε όλη της τη ζωή χέρι-χέρι με τις τύψεις.

 Λόγια που πρέπει να ειπωθούν, λόγια δύσκολα. Δυο παιδικά μάτια που το σκληρό τους βλέμμα δεν αλλάζει ούτε στα χρόνια της εφηβείας, αλλά ούτε και στης ενηλικίωσης. Μια μάνα βασανίζεται από σκέψεις που έφερε κάποτε η απελπισία, από μία κίνηση που έγινε χωρίς τη δική της θέληση.

Η Νικόλ-Άννα Μανιάτη γράφει ένα δυνατό, τρυφερό και συνάμα σκληρό μυθιστόρημα δοσμένο με σεβασμό στον αναγνώστη και αγάπη στον ίδιο τον άνθρωπο. Δεν είναι σελίδες που θα διαβαστούν στο πόδι για να προσφέρουν απλά ευχάριστες στιγμές ανάγνωσης. Η συγγραφέας σκάβει βαθιά στην ψυχή και το μυαλό του ανθρώπου ψηλαφίζοντας τα άδυτα του ασυνείδητου. Και η αλήθεια είναι πως το κάνει με ένα μοναδικό τρόπο.

«Μπορεί άραγε ο χρόνος να γυρίσει πίσω; Μπορεί η αγάπη της μάνας να βρει δικαίωση στην καρδιά του γιου της;» Αυτές οι δύο ερωτήσεις τίθενται στο οπισθόφυλλο του Αόρατου δεσμού και αποτελούν το εφαλτήριο για ενδελεχείς σκέψεις και προβληματισμούς.

Ο χρόνος σίγουρα δεν γυρίζει πίσω, περνάει, προχωράει, παρότι δυσπιστούμε ως προς τη σχετικότητά του. Αναπολούμε συγκρίνοντας το χθες με το σήμερα, μονολογώντας το πολύ γνωστό μας «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα». Ίσως όμως ποτέ να μην είναι αργά και η ζωή να είναι ένας αμφιταλαντευόμενος ιστός αράχνης που πιάνει και τις καλές και τις κακές στιγμές, ένα πλέγμα που σωρεύει μέσα του την αρετή και την κακία.

Η αγάπη της μάνας είναι κατά την ταπεινή μου άποψη μέγεθος χωρίς σύγκριση και ό,τι ιερότερο. Άπειρα παραδείγματα από την καθημερινότητα έχει ο καθένας να φέρει στο νου του σίγουρα για μια αγάπη που υμνήθηκε από τους ποιητές αλλά και από όλες τις επάλξεις του γραπτού λόγου.

Ο αόρατος δεσμός είναι ένα μυθιστόρημα που –ας μου επιτραπεί και αυτή η έκφραση- φέρει τα δύο πρόσωπα της σελήνης, την τρυφερή ευαισθησία και την σκληρή ψυχράδα των δύο κεντρικών ηρώων του, της Αγγελικής και του Θόδωρου.

Από τη μία είναι ο αγώνας της μάνας, η συνειδητοποίηση της ευθύνης προς τη νέα ζωή που εξαρτάται από αυτήν μέχρι να κάνει βήματα σταθερά και να χαράξει το δικό της δρόμο. Είναι η αγάπη που έδεσε τη δική της ζωή με αυτήν του παιδιού της, μια αγάπη χωρίς όρια ακόμη κι αν είναι χωρίς αντάλλαγμα. Διψάει και πεινάει αυτή η αγάπη για μια λέξη μόνο, μια αγκαλιά κι ένα χάδι, είναι όμως τόσο αυτάρκης που φτάνει η ευημερία, η ευτυχία, η καταξίωση του παιδιού της και μόνο. Δόσιμο χωρίς ανταπόδοση, δόσιμο εκ βαθέων χωρίς περιορισμούς και εκλογικεύσεις.

Κι από την άλλη: «Ήταν λες και ο ομφάλιος λώρος δεν είχε κοπεί ποτέ και συνέδεε την ψυχή της και τα συναισθήματά της με τα δικά του. Λες και στη θέση του είχε αφήσει έναν αόρατο δεσμό, που ένωνε μάνα και γιο και διοχέτευε τις σκέψεις της στη δική του ύπαρξη, επηρεάζοντας τα συναισθήματά του» παραθέτω ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα για να μεταφερθούμε στο δεύτερο και σημαντικότερο θέμα που θίγει η συγγραφέας.

Ομολογώ την άγνοιά μου σχετικά με την αναπτυξιακή ψυχολογία κι ίσως αυτός ήταν ένας ακόμη λόγος που έψαξα πίσω από τις λέξεις, που θαύμασα τον τρόπο της Νικόλ-Άννας Μανιάτη να αποδώσει τον ψυχισμό του Θόδωρου, του μικρού παιδιού που γίνεται άντρας κουβαλώντας το δικό του σταυρό. 

Το ασυνείδητο όπως σημειώνει η ίδια η συγγραφέας προλογίζοντας το βιβλίο της, αφομοιώνει, λειτουργεί και αντιδρά με έναν ανεξήγητο, απροσδιόριστο και αλλόκοτο τρόπο. Επηρεάζει τον ψυχισμό του ατόμου, καθορίζει αντιδράσεις και συμπεριφορές με τρόπο άλλοτε ήπιο και απαρατήρητο σχεδόν, άλλοτε με βιαιότητα που η ανθρώπινη λογική αδυνατεί να εξηγήσει. Η ένταση της αντίδρασης του καθενός ποικίλλει.

 Εν προκειμένω ο Θόδωρος βασανίζεται από κάτι που τον έχει στιγματίσει σε όλη του τη ζωή χωρίς να γνωρίζει το πώς και το γιατί, φτάνοντας στο σημείο να θεωρεί εαυτόν ένα τέρας της φύσης και αναρωτώμενος ποια δυσλειτουργικά γονίδια έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάληξη. Θα έρθει η στιγμή που θα πάρει σκληρές αποφάσεις υιοθετώντας το ρόλο του Θεού.

 Και μετά θα σπρώξει στο ομιχλώδες ασυνείδητο τα πάντα νομίζοντας ότι έχει ξεχάσει. Όταν επιτέλους οι λυτρωτικές εξηγήσεις θα δοθούν, δε φτάνουν κι ο ήρωας θα ανέβει έναν καινούργιο Γολγοθά. Η αγάπη για τη μητέρα του θα μπει στην καρδιά του και τότε θα αναδυθούν οι τύψεις. Ο δρόμος προς τη λύτρωση θα γίνει μακρύς και επίπονος.

Ο Αόρατος δεσμός είναι εφάμιλλος μιας αρχαίας ελληνικής τραγωδίας όπου η ύβρις αναζητεί την κάθαρση. Λίγοι θα τολμούσαν πιστεύω ένα τέτοιο πόνημα. Η Νικόλ-Άννα Μανιάτη το τολμά και το διεκπεραιώνει με σεμνότητα και επιτυχία. 

Συνέντευξη από τη συγγραφέα Νικόλ Άννα Μανιάτη στον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο

Άρθρο του Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου

Αναδημοσίευση από το ηλεκτρονικό περιοδικό: 

 http://www.apothessaloniki.gr/index.php?page=article&article_id=3035#menu_top

Ο « Αόρατος Δεσμός » της Νικόλ Άννας Μανιάτη «αποκαλύπτεται» στην Περαία τηςΘεσσαλονίκης

Το Σάββατο στις 17 του Μάρτη, δύο συγγραφείς των εκδόσεων «Ψυχογιός», δύο πραγματικές κυρίες, θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά τα καινούργια μυθιστορήματά τους στο κοινό της Θεσσαλονίκης!  Δεν έχουν κλείσει ακόμα ούτε δύο μήνες από την έκδοσή τους…

Οι κυρίες Νικόλ Άννα Μανιάτη και Φανή Πανταζή παρουσιάζουν τα βιβλία τους σε γνωστό βιβλιοπωλείο της Περαίας.

Στις παρακάτω αράδες με ιδιαίτερη χαρά  θα προσπαθήσω να σας παρουσιάσω την Νικόλ Άννα Μανιάτη, επιχειρώντας αρχικά να σκιαγραφήσω τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της και παρακαλώντας σας στη συνέχεια να προσέξετε την σεμνότητα και την καθαρότητα που βγαίνει από τις σύντομες απαντήσεις της.

 Ένας άνθρωπος τόσο αισιόδοξος και δυναμικός, με το χαμόγελο να κόβει βόλτες πάνω στα χείλη της και με την καλή κουβέντα για τον ομότεχνο στο στόμα, μια δυνατή προσωπικότητα βγαλμένη από τα χρονοντούλαπα της ιδεολογίας και της ηθικής άλλων εποχών… Βλέπει το κακό, το χυδαίο, τη μιζέρια, το ψέμα… και με μια κίνησή της τα προσπερνά! Δεν αναλώνει τον εαυτό της γύρω από πράγματα που δεν την αφορούν!

 Στην αρχή – αν δεν την γνωρίζεις – μπορεί και να θεωρήσεις πως είναι εύθραυστη… Σύντομα όμως θα καταλάβεις το λάθος σου! Η Νικόλ είναι μια αγωνίστρια της ζωής και των απολαύσεων της κι όχι ένας μίζερος κριτής της σύγχρονης παγερής πραγματικότητας.

Η Νικόλ αγαπά τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα! Πόσες φορές δεν την άκουσα να επαναλαμβάνει το πόσο ωραία περνάει κάθε φορά που πηγαίνει στη Φλώρινα… Τη γνώρισα το καλοκαίρι του 2011 στην έκθεση βιβλίου της παραλίας κι από τότε δεν έχουμε χάσει την επαφή μας. 

Τα λέμε οπωσδήποτε μια φορά την εβδομάδα στο τηλέφωνο…  Βραδινές ώρες! Δώδεκα στη Θεσσαλονίκη… δέκα στο Λονδίνο! Μιλάς μαζί της και παίρνεις μαθήματα ανθρωπιάς και μεγαλοψυχίας! Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι στην εποχή μας! Ευτυχώς που υπάρχουν! Χαίρεται με την χαρά σου σαν να είναι δική της χαρά και ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα…

Ένας γενναιόδωρος άνθρωπος λοιπόν ανοίγει την αγκαλιά της ψυχής του και απαντά στις ερωτήσεις μου… 

Παρουσίαση του καινούργιου σας μυθιστορήματος "Αόρατος δεσμός" στη Θεσσαλονίκη μας. Περιμένω αγαπητή κυρία Μανιάτη να ακούσω τα πρώτα σας συναισθήματα…

Χαρά, αδημονία, νευρικότητα, φόβος! Πώς θα υποδεχτούν οι αναγνώστες το βιβλίο, αν καταφέρει να αγγίξει χορδές, αν προβληματίσει, αν θυμίσει, αν συγκινήσει... πολλά ανάμεικτα συναισθήματα αφού πάντα οι αναγνώστες ποικίλουν στις προτιμήσεις και είναι οι αυστηρότεροι κριτές.

Μιλήστε μας για το βιβλίο σας!

Δεν είναι εύκολο μέσα σε λίγες γραμμές. Διάβασα πολλούς τόμους Αναπτυξιακής Ψυχολογίας για να αποδώσω την αλλόκοτη συναισθηματική αντίδραση του γιου που μισεί τη μάνα που τον λατρεύει και που υπέστη καταδίωξη, εξαθλίωση, ταπείνωση για να τον φέρει στον κόσμο και να τον μεγαλώσει. Η αγάπη της ανταμείβεται με σκληρότητα και αδιαφορία από τη μεριά του, που όμως ο ίδιος δεν μπορεί να εξηγήσει, ούτε να καταλάβει. Υποφέρει μέσα του και ψάχνεται για το λόγο που τον έκανε να αντιδρά με τόση κακία προς τη μάνα. Του λείπει το συναίσθημα της αγάπης προς τη γυναίκα που τον γέννησε, τον κάνει δυστυχισμένο, αλλά δεν μπορεί να αντιδράσει. Κάτι συνέβη στους πρώτους μήνες της ζωής του, τους μήνες που μάνα και βρέφος είναι ακόμα συνδεδεμένοι με τον αόρατο δεσμό που αφήνει πίσω η αποκοπή του ομφάλιου λώρου και εξαρτώνται από συναισθήματα και εκφράσεις του σώματος για να επικοινωνούν. Αυτό το κάτι, μόνο η μάνα του μπορούσε να του πει και να δοθεί μια εξήγηση. Αυτή η εξήγηση καθυστερεί από φόβο και ενοχές και εν τω μεταξύ η ζωή άλλων επηρεάζεται τραγικά. Και όταν δίνεται..., αλλά τα υπόλοιπα στο βιβλίο…

Μιλήστε μας λίγο για την Νικόλ... Όχι για τη Νικόλ Άννα Μανιάτη, την επιτυχημένη συγγραφέα που καταφέρνει και πουλάει δεκάδες χιλιάδες βιβλία!

Θα αφήσω άλλους να μιλήσουν γι' αυτό. Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει αμερόληπτα τον εαυτό του.


Θα ήθελα να μάθω κυρία Μανιάτη τη σχέση που έχετε με τους αναγνώστες σας. Όταν σας πλησιάζουν π.χ. τι σας ρωτούν; Πως νιώθετε;

Ο κάθε αναγνώστης είναι ξεχωριστός. Σέβομαι, εκτιμώ και υπολογίζω τον κάθε ένα ξεχωριστά. Έχουν προσωπική κρίση και την εκφράζουν ο κάθε ένας με το δικό του τρόπο. Γίνονται οι αυστηρότεροι κριτές του έργου μας ανεξάρτητα μόρφωσης, επιπέδου ή συμπάθειας. Αποτελούν τη βάση της ύπαρξης όλων των συγγραφέων, χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχαμε εμείς. Θαυμάζω τη δίψα του για ανάγνωση -ανεξάρτητα προτιμήσεων. Οι ερωτήσεις ποικίλες και διεισδυτικές και γι' αυτό στις παρουσιάσεις μου είμαι ανοικτή πάντα για ερωτήματα και συζητήσεις. Με χαροποιεί το ενδιαφέρον τους γιατί δείχνει πως δεν αντιμετωπίζουν το όποιο βιβλίο σαν απλή ανάγνωση αλλά το ζουν. Η επιτυχία ενός συγγραφέα -αν μπορώ να αποκαλέσω την αποδοχή επιτυχία- έχει ημερομηνία λήξης και εξαρτάται ολοκληρωτικά από τον αναγνώστη μας. Σεβάσου τον και θα σε στηρίξει, αγνόησε τον και γίνε υπερόπτης τότε θα αντιδράσει. Από κάθε συγγραφέα έχουν ξεχωρίσει κάτι που τους αγγίζει, αν προσπαθήσεις για χάρη εμπορικότητας να αλλάξεις το ξεχωρίζουν. Ο μεγάλος αριθμός συγγραφέων που παρουσιάζεται ξαφνικά δεν πρέπει να φοβίζει, ούτε να προκαλεί. Όλοι απευθύνονται σε ένα κοινό που τους ακολουθεί και ταυτίζονται. Μεγάλη ποικιλία αναγνωστών και λίγοι μόνο δεν καλύπτουν απαραίτητα όλα τα γούστα.

Έχετε εκδώσει ήδη 7 μυθιστορήματα με πολύ μεγάλη επιτυχία. Ποιο από αυτά τα βιβλία θεωρείτε εσείς ως το "αγαπημένο" σας;

Αυτό που γράφω κάθε φορά… Πάντα αυτό είναι το αγαπημένο μου!

Η λέξη έμπνευση είναι  μια χιλιοειπωμένη λέξη. Είναι πράγματι ο ρόλος της τόσο σημαντικός για εμάς τους συγγραφείς;

Η έμπνευση είναι για μένα συναίσθημα. Η ζωή γύρω μας είναι γεμάτη από συναισθήματα σε όλες τις εκδηλώσεις της καθημερινότητας. Παρατηρητικότητα, ευαισθησία και δυνατότητα κατανόησης ανθρώπινων αντιδράσεων είναι το κλειδί της έμπνευσης. Δεν χρειάζεσαι άλλο έναυσμα ή δικαιολογία για να δημιουργήσεις. Η φαντασία, δύναμη μυθοπλασίας και ικανότητα έκφρασης απαραίτητα για να αποδώσουν ζωή στους χάρτινους ήρωες που δημιουργεί ο συγγραφέας… εμπνευσμένους από την ίδια τη ζωή.

Ζείτε στο Λονδίνο. Ασπάζεστε κι εσείς τη ρήση πως οι Έλληνες του εξωτερικού είναι περισσότερο Έλληνες...

Οι Έλληνες του εξωτερικού έχουν πάρει μαζί τους την περηφάνια της καταγωγής τους, την ιδέα της πατρίδας τους, την ιστορία και το μεγαλείο της. Οι Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα έρχονται σ καθημερινή επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα και υποφέρουν, πονούν, αγανακτούν. Δεν αισθάνονται ποτέ λιγότερο Έλληνες, απλά υπομένουν περισσότερα και εξοργίζονται με την αναλγησία και την εγωπάθεια -και με το καθόλου εθνικό φρόνημα- των ηγετών τους.

Θα μου συγχωρέσετε την αναίδεια! Το προηγούμενο βιβλίο σας πούλησε σε λιγότερο από ένα χρόνο πάνω από 25000 αντίτυπα! Αν σας έλεγε κάποιος κακοπροαίρετος πως το εμπορικό δεν μπορεί να είναι και ποιοτικό τι θα του απαντούσατε;

Η ελευθερία έκφρασης είναι προνόμιο και δικαίωμα. Ο τρόπος που εκφράζεται όμως κάποιος χαρακτηρίζει τον ίδιο. Προσωπικά δέχομαι τα αρνητικά σχόλια που εκφράζονται εποικοδομητικά σαν υπενθύμιση πως το αναγνωστικό κοινό ποικίλει και δεν μπορεί ένας να καλύψει τις ανάγκες όλων. Γι' αυτό υπάρχουν και πολλοί συγγραφείς.

Τόση ώρα που μιλάμε διακρίνω τη θετική αύρα σας και αντιλαμβάνομαι την απόλυτη ηρεμία της σιγουριάς σας. Να γυρίσουμε το χρόνο λιγάκι πίσω... Πως ήταν η Νικόλ πριν από είκοσι χρόνια;

Η ζωή μου δεν υπήρξε ποτέ ρόδινη, ούτε καν εύκολη. Υπήρξε γεμάτη συγκινήσεις, εμπειρίες, και μεγάλη δόση προβλημάτων που θα μπορούσαν να γονατίσουν άλλους ανθρώπους. Με έκαναν όμως τον άνθρωπο που είμαι, με φόρτισαν με ακατάβλητη ενέργεια για να παλέψω, να επιβιώσω και να απολαμβάνω την παρουσία των δύο υπέροχων παιδιών μου στη ζωή μου.

Τα σχέδια σας για το μέλλον...

Τα σχέδια εξαρτώνται ολοκληρωτικά από εξωτερικούς παράγοντες που είναι πάντα ρευστοί και ασταθείς. Τα όνειρα αντίθετα είναι απόλυτα δικά σου, και σαν όνειρα τα φυλάω στη καρδιά μου.

Τι εύχεστε για τους νέους και τι σε εμάς τους λιγότερο νέους;

Αισιοδοξία! Πίστη στον εαυτό τους. Εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους. Ακόμα και όταν όλα καταρρέουν υπάρχει κάτι καινούργιο να ανακαλύψουμε και να αποδείξουμε τον εαυτό μας.

Και μια τελευταία ερώτηση. Τι σας αρέσει περισσότερο στους αναγνώστες που συναντάτε κάθε φορά;

Το ότι είναι Άνθρωποι!

Σας ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας! Να είστε πάντα καλά!